Permakultura
Filozofia projektowania zainteresowana potrzebami świata więcej-niż-ludzkiego.
„Co by było, gdybyśmy mogli opracować plan odbudowy, który wyrósłby ze zrozumienia wielu znaczeń ziemi? Ziemia jako podtrzymywacz życia. Ziemia jako tożsamość. Ziemia jako sklep spożywczy i apteka. Ziemia jako moralny obowiązek. Ziemia jako świętość. Ziemia jako jaźń”. - Robin Wall Kimmerer
Bardzo Krótka Historia Permakultury
Termin permakultura został ukuty przez Billa Mollisona i Davida Holmgrena w 1978 roku na Tasmanii. Bill, czerpiąc z ogromnego bogactwa aborygeńskiej mądrości i regeneratywnych technik rolniczych, chciał zaprojektować system tworzenia zrównoważonych siedlisk ludzkich, które mogłyby współistnieć i skalować się w harmonii ze światem przyrody. Nazwał to permakulturą: połączeniem słów permanentna i agrokultura. Bill opisał permakulturę jako:
„Filozofię pracy z naturą, a nie przeciwko niej; rozciągniętej w czasie i przemyślanej obserwacji, a nie rozwlekłej i bezmyślnej pracy; oraz patrzenia na rośliny i zwierzęta we wszystkich ich funkcjach, a nie traktowania jakiegokolwiek obszaru jako systemu pojedynczego produktu”.
Od czasu tej wczesnej definicji idee permakultury ewoluowały i rozwijały się, a obecnie istnieje wiele różnych interpretacji i perspektyw. Permakultura nigdy nie dotyczyła tylko ogrodnictwa - to ramy przeprojektowywania całych systemów ludzkich, aby były regeneratywne, etyczne i samowystarczalne. Niektórzy permakulturowcy, tacy jak Rosemary Morrow, zastosowali zasady permakultury w samowystarczalnych obozach dla uchodźców, aby zmniejszyć ich zależność od pomocy, jednocześnie pracując nad poprawą bezpieczeństwa żywnościowego. Inni, jak Geoff Lawton, wykorzystali permakulturę do ponownego zazielenienia pustyni, aby pokazać, w jaki sposób permakultura może być wykorzystywana do budowania odporności klimatycznej, przywracania siedlisk i uzdrawiania zdegradowanych krajobrazów. Istnieją wyspecjalizowane gałęzie permakultury poświęcone ruchom społecznym i aktywizmowi, biznesowi, planowaniu urbanistycznemu, rdzennej wiedzy i dekolonizacji, budownictwu naturalnemu i suwerenności żywnościowej, by wymienić tylko kilka.
Podstawowa Etyka Permakultury
U podstaw permakultury leżą trzy etyki
Troska o Ziemię
Troska o Ziemię: Dążenie do kontynuacji i rozkwitu wszystkich systemów życia.
Troska o Ludzi
Troska o ludzi: Dążenie do tego, by ludzie mogli korzystać z zasobów niezbędnych do ich istnienia.
Sprawiedliwy podział
Wyznaczanie granic konsumpcji: Odpowiedzialne zarządzanie potrzebami, odkładanie zasobów i redystrybucja nadwyżek.
Zasady Projektowania Permakultury
Ważne jest, aby pamiętać, że zasady permakultury nie dotyczą wyłącznie rolnictwa, ale są szerokimi wskazówkami filozoficznymi, które można zastosować do każdego systemu - społecznego, organizacyjnego lub osobistego.
- Obserwuj i wchodź w interakcje
- Łap i przechowuj energię
- Uzyskaj Plon
- Stosuj samoregulację i akceptuj feedback
- Używaj i doceniaj odnawialne zasoby i usługi
- Nie produkuj odpadów
- Projektuj od wzorów do szczegółów
- Integruj zamiast segregować
- Używaj małych i powolnych rozwiązań
- Wykorzystuj i doceniaj różnorodność
- Używaj krawędzi i doceniaj marginalność
- Kreatywnie wykorzystuj i odpowiadaj na zmiany
JakMy Korzystamy z Permakultury
Zasady projektowania permakultury pomagają nam postrzegać świat i angażować się w niego w inny sposób. Niezależnie od tego, czy organizujemy lokalne wydarzenie, sadzimy ogród, czy podejmujemy decyzje o tym, jak rozwiązać jeden z życiowych problemów, zasady te mogą być stosowane jako przewodnik. Dzieje się tak, ponieważ naśladują one ruchy natury. Wiele naszej własnej energii jest marnowane na walkę z naturą. Zasady permakultury pomagają nam wrócić do dialogu z wzorcami i rytmami natury.
Praktyczne Zastosowania
Staramy się integrować permakulturę w następujący sposób:
Pierwszym sposobem, w jaki integrujemy permakulturę, jest włączenie praktyk regeneratywnych pracy z ziemią do naszych warsztatów i wydarzeń. Nasze praktyki obejmują takie działania jak sadzenie drzew, oczyszczanie ekosystemów, edukacja, prace ziemne lub zbieranie dzikiego pożywienia w celu odbudowania połączenia i świadomości między ludźmi a środowiskiem, od którego jesteśmy zależni.
Drugim sposobem, w jaki wykorzystujemy zasady permakultury, jest wplatanie ich w naszą strukturę organizacyjną:
Wiele z naszych ofert opiera się na zasadzie obserwacji i interakcji. Wierzymy, że bardziej intymna wymiana wiedzy i mądrości jest możliwa poprzez uczestnictwo: poprzez bezpośrednią obserwację i interakcję. Jest to element działania w naszej ekologii praktyk i działania.
Staramy się projektować nasze wydarzenia tak, aby wiedza, rozpęd i zaangażowanie emocjonalne zostały zachowane po zakończeniu warsztatów; przechowywanie i podtrzymywanie nauki poprzez platformy społecznościowe, listy lektur, ciągłą praktykę i kontynuację działań.
Zamiast oferować weekendowe warsztaty, które zapewniają jedynie teorię lub krótkotrwałą naukę, The Living Bridge pracuje nad projektowaniem wydarzeń z namacalnymi narzędziami i praktykami, które można natychmiast wykorzystać.
Naszym celem jest tworzenie przestrzeni, w których informacje zwrotne są mile widziane i uwzględniane w przyszłych warsztatach. The Living Bridge może samoregulować się poprzez regularną ocenę i udoskonalanie oferty w oparciu o doświadczenia uczestników.
Priorytetowo traktujemy wykorzystanie zrównoważonych materiałów do warsztatów i wydarzeń (np. treści cyfrowych, materiałów pochodzących z recyklingu, produktów roślinnych). Pozyskujemy dostawców i współpracowników, którzy podzielają nasze wartości w zakresie odpowiedzialności za środowisko, wzajemność i regenratywność.
Projektujemy i planujemy wydarzenia w taki sposób, aby wszystkie materiały (fizyczne, intelektualne, emocjonalne) były nadal użyteczne, a wpływ na środowisko był zminimalizowany. Ponadto, zachęcamy uczestników aby stosowali to czego się nauczyli; by opracowali własny zestaw praktyk i działań, żeby ich pomysły nie zostały „zmarnowane”.
Natura porusza się w uniwersalnych wzorcach - porach roku, cyklach, spiralach - zanim wypełni szczegóły. The Living Bridge stara się najpierw zidentyfikować nadrzędne wzorce społeczne i ekologiczne, które mogą kierować warsztatami, wydarzeniami lub innymi ofertami, i dopiero wtedy dopracować szczegóły.
Zachęcamy do wzajemnego zapylania różnych pomysłów i metod w celu stworzenia bardziej holistycznych doświadczeń edukacyjnych. The Living Bridge staje się centrum, w którym zbiegają się różne osoby i dyscypliny.
Zamiast w pośpiechu zmieniać świat z dnia na dzień, chcemy zacząć od małych i lokalnych rozwiązań, powoli pogłębiając relacje i połączenia, aby kultywować odporność. Lasy nie zaczynają się jako wysokie, stare ekosystemy: zaczynają się od małych pionierów torujących drogę dla bogatszego, bardziej złożonego życia. Iteracyjnie ulepszając nasze oferty, pozwalamy im się zakorzenić i rozwijać - tworząc żywy program nauczania.
The Living Bridge pracuje nad tym, aby warsztaty były dostępne i inkluzywne dla osób ze wszystkich środowisk i o różnych możliwościach.
Widzimy, że najbardziej dynamiczne, transformacyjne pomysły często pojawiają się na krawędziach, skrzyżowaniach i marginesach głównego nurtu społeczeństwa. Wykorzystując liminalność i eksplorując przestrzenie pomiędzy, The Living Bridge dąży do luzowania nauk ukrytych w pęknięciach. Zobacz krótki wpis Bayo Akomolafe (po angielsku).
Uwzględniamy zdolność adaptacji w planowaniu wydarzeń - pozwalając, aby pojawiająca się nauka i nieoczekiwane spostrzeżenia kierowały procesem.